vrijdag 18 november 2011

De Vrede van Mariahout

Regiohistoricus op pad...
De heer van Rode en de abt van Floreffe disputeren...

Uit onze vaderlandse geschiedenis kenden we al de Vredes van Münster, Utrecht en Aken. Vanaf 9 september 2011 mag de Vrede van Mariahout aan dat rijtje worden toegevoegd. Dankzij de bemiddeling van een speciale vertegenwoordiger van de hertog van Brabant beëindigden de gemeenten Sint-Oedenrode en Laarbeek een eeuwenoud conflict over een grenssteen. Het BHIC mocht daar getuige van zijn.

Het begon allemaal op 2 augustus 1311, toen hertog Jan II van Brabant een groot stuk van de Jekschotse heide verkocht aan de inwoners van Lieshout. In de oorkonde werden heel precies de grenzen van dit Lieshouts territorium omschreven. Op het punt waar de grens met Rooi een scherpe hoek maakte, is in de loop van de tijd een fikse zwerfkei neergelegd, als markering van de grens. De Lieshoutenaren noemden hem de Blauwe Kei, de inwoners van Rooi de Breestèrt. Over deze steen, maar ook over grenspalen elders in dit gebied was er eeuwenlang veel onenigheid tussen bestuurders en grondeigenaren. Toen begin 19e eeuw de gemeentegrenzen werden vastgesteld, leek alles rustiger te worden, maar bij de ontginning van de Lieshoutse heide in 1938 dook de steen weer op. In 1982 werd hij overgebracht naar het dorpscentrum van Mariahout en dat stuitte de Rooienaren tegen de borst: de Mariahoutenaren hadden van hun steen af te blijven! Er volgde een loopgravenoorlog tussen de heemkundekringen van beide plaatsen, waarbij gelukkig nooit met scherp is geschoten, maar toch…

Gelukkig overwon het gezonde verstand. Op vrijdag 9 september 2011 trok een groot gezelschap, aangevoerd door de speciale afgezant van de hertog van Brabant, Yves Agricola alias De Boer, en de wethouders Hendriks en Van Zeeland (van Sint-Oedenrode en Laarbeek) vanaf de Rooijseweg in Mariahout naar de grens met Rooi. Daar, in een klein bosperceel, had de grenssteen een nieuwe plek gekregen, vlakbij een gloednieuwe eiken grenspaal met een informatieve plaquette erop. Even kwam de geschiedenis tot leven, toen de Heer van Rode (Wim van Rooij) en de Abt van Floreffe (Herman Segboer) ten tonele verschenen om nog eens uit te leggen waar het allemaal over ging. Daarna nam Yves Agricola, gehuld in een hermelijnen mantel, het woord: de steen was het eigendom van de hertog van Brabant (alias de provincie Noord-Brabant), en de Rooienaren (alias de gemeente Sint-Oedenrode) zouden deze grensplek, inclusief steen en paal, onderhouden. Een en ander werd vastgelegd in drie exact gelijkluidende oorkonden. Vervolgens zetten beide wethouders en Agricola op alle drie hun handtekening, in tegenwoordigheid van het BHIC. Als het dan nog niet waar is….

V.l.n.r. de Rooise wethouder Hendriks, Yves de Boer en de Laarbeekse wethouder Van Zeeland

Geen opmerkingen: