 |
| ...portretfoto van Ezechiël Vergeest... |
Geboren in 1906 in Brabant
maar het grootste deel van zijn leven werkzaam in Sumatra. Mariëtte van Riet wees ons op het bijzondere en indrukwekkende levensverhaal
van Ezechiël Vergeest: van jongetje uit Beers tot
Engel van Birma.
Adrianus Wilhelmus Maria Vergeest groeit op in een gezin met tien kinderen waarvan er maar liefst zeven pater,
broeder of zuster worden. Als Ezechiël klimt hij op tot legeraalmoezenier in de Orde
van de Kapucijnen in Tilburg. In 1934 vertrekt hij naar de missie in Sumatra.
Onder de Japanse bezetter krijgt hij te maken met de krijgsgevangenen die aan
de Birma-Siam spoorweg moeten werken.
Samen
met zijn vriend, de gereformeerde legerpredikant Mak, krijgt Vergeest de
gelegenheid van de Japanners om het kamp te verlaten. Maar geen van beiden maakt
daar gebruik van. In plaats daarvan mee met het benauwde troepenschip de
Kyokaisei Maru, een onzekere en zware toekomst tegemoet. Gezamenlijk zeulen ze
met de houten miskoffer waarin Vergeest zijn benodigdheden voor de Heilige Mis
bewaarde. Hetgeen aanleiding is voor de onderstaande spotprent:
Aalmoezeniers
mogen van de Japanse bezetter niet in de gevangenkampen komen maar Vergeest
weet toch toegelaten te worden. Hoewel de kampen 50 tot 200 kilometer uitelkaar
liggen, gaat Vergeest te voet de kampen af, om “zijn jongens” te bezoeken. Hij is
een charismatische man, geliefd vanwege zijn optimisme en praktische
instelling. Hij neemt de biecht af en pept het moreel op maar steeds vaker
staat hij zieken en stervenden bij en zorgt voor een minimale begrafenis.
Hoewel
het in bezit hebben van pen en papier door de Japanners ten strengste verboden
is, houdt Vergeest een notitieboekje bij. Hij verstopt het onder de grond, soms
in holle bamboe dan weer in de plooien van de pij en weet zo plattegronden van
begraafplaatsen, namen van gestorvenen, data en doodsoorzaak nauwgezet in kaart
te brengen. Later maakt hij (verplicht bij de krijgsmacht) een uitgebreid
verslag over deze periode. Daarin beschrijft hij de omstandigheden van het
pastoraat onder krijgsgevangenschap, de geestelijke verzorging, pastorale
problematiek na de capitulatie van Japan.
Na de
oorlogsjaren wordt hij weer pastoor in verschillende plaatsen in Sumatra. Hij
blijft naspeuringen doen om zoveel mogelijk overlevenden of nabestaanden te
bezoeken. Ook houdt hij lezingen en vertelt over zijn hechte vriendschap met de
dominee. Samen krijgen zij de hoge onderscheiding Verzetsster Oost-Azië. De
opgewekte man uit Beers blijft werken als missionaris op Sumatra en overlijdt
in 1979. Ezechiël Vergeest ligt begraven in Pematang Siantar (Noord-Sumatra).
Wil je
meer weten over Ezechiël Vergeest? Lees dan hier het uitgebreide verhaal.
Marilou Nillesen
Vind je dit interessant? Lees dan ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten