Op 10 juni 1648 hebben alle inwoners van de Verenigde Nederlanden een vrije dag. Wie liever werkt, loopt de kans beboet te worden met drie gulden, want het is de bedoeling dat zoveel mogelijk mensen naar de kerk gaan om God te danken voor de Eeuwige Vrede die in Munster gesloten is met de koning van Spanje. De tiende juni is namelijk uitgeroepen tot algemene ‘Danck-, Vast- ende Bedendagh’.
Of de kerken in Brabant volgezeten hebben, is maar de vraag. Kennelijk ook voor de Hoog-Mogende Heren Staten-Generaal, want op diezelfde tiende juni ontvangen de ‘goede vrienden schepenen ende andere Regeerders alomme inde quartiere van Oisterwyck’ een strenge brief van schout Blanckaert. Die laat daarin weten dat de Hoog-Mogenden ter ore is gekomen dat de ‘papen’, zodra het vredesaccoord gepubliceerd was, ervan uit zouden gaan dat alle oude wetten en regels zouden komen te vervallen en zij de katholieke godsdienst weer zouden kunnen uitoefenen. Maar dat was nou net niet de bedoeling. Dus drukt Blanckaert de bestuurders van het Kwartier van Oisterwijk op het hart dat ‘de paepschen dienst in geenderley manieren aldaer gepleeght oft gedooght’ mag worden. En of ze dat maar luid en duidelijk willen meedelen in alle dorpen en plaatsen. De brief bevindt zich in het archief van het Kwartier van Oisterwijk en vermeldt in de marge dat de bestuurders op 12 juni besluiten gehoor te geven aan de oproep. Hoe konden ze ook anders!
Foto: Tekening van de beëdiging van het Verdrag door de Spaanse en Nederlandse onderhandelaars door de Nederlandse kunstschilder Gerard Terborch (1617 – 1681). Het boek met de oproep tot de algemene ‘Danck-, Vast- ende Bedendagh’ is te vinden in onze bibliotheek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten