Vandaag: waterschapsverkiezingen!

Idyllisch plaatje van de Goorloop in Donk, waar niet altijd even zuivere zaakjes plaatsvonden...

Vandaag duiken we weer massaal de stemhokjes in om leden van de Provinciale Staten en van de waterschappen te kiezen. Ook begin vorige eeuw werden bestuursleden van de waterschappen gekozen én scherp in de gaten gehouden. De heer Van Thiel, een zeer markant persoon, was wel dertig jaar onderdeel van dit waterschapsbestuur. Dat zijn lange loopbaan niet altijd vlekkeloos verliep, staat echter als een paal boven water...

In 1924 wordt Van Thiel voor het eerst lid van het afdelingsbestuur van het waterschap 'De Aa beneden Helmond.' Het waterschap bestond uit vele afdelingsbesturen, die elk grote autonome bevoegdheden hadden en de bijzondere belangen van hun regio behartigden.

De aanstelling van Van Thiel in 1924

Het afdelingsbestuur bestond uit een voorzitter, vier leden, een penningmeester en een secretaris. Zij werden voor de duur van zes jaar aangesteld en gekozen door stemgerechtigde inwoners van dat gebied. Een beetje zoals vandaag, dus. Van Thiel behield zijn positie als secretaris van het waterschap maar liefst dertig jaar!

Een echte bemoeial!
In 1933 kwam Van Thiel voor het eerst in opspraak. Enkele collega's irriteerden zich mateloos aan de oeverloze bemoeienissen van de secretaris uit Beek en Donk. Hieronder bekritiseert hij een nieuwe werkbaas en enkele reparaties, die hij kwalificeert als 'volslagen lap werk.'

Van Thiel stak zijn mening niet onder stoelen of banken!

Van Thiel maakte er een gewoonte van om de waterstaatswerken te bezoeken en daarbij zijn ongezouten mening te geven. Dit behoorde echter niet tot zijn functie als secretaris, kreeg hij te horen. Schoorvoetend beloofde hij zijn bezoekjes terug te brengen.

Dubieuze declaraties
Ook op financieel vlak stond Van Thiel in 1933 ter discussie. Bij de uitvoering van het Goorloopplan te Donk diende hij verschillende declaraties in die niets te maken zouden hebben met dit project. In een vergadering van het dagelijks bestuur is gesteld dat 'indien de heer Van Thiel aan het waterschap wil verdienen, hij moet beginnen met te bedanken.' Toch heeft deze affaire niet tot zijn schorsing of ontslag geleid.

Verdiende de secretaris misschien geld als water?

In 1944 kwamen er nog meer dubieuze declaraties boven water. De Duitsers maakten een eind aan de werkzaamheden van het waterschap en in angst voor inbeslagname van de kostbare eigendommen verkocht de heer Van Thiel deze in een razend tempo. Namenlijsten van de kopers werden uit voorzorg vernietigd.

Na de oorlog wordt er een uitgebreid onderzoek ingesteld naar deze verkoop. Gedeputeerde Staten concluderen dat 'ondanks het gevaar dat de Duitschers een gedeelte van dit materiaal in beslag konden nemen, de verkoop daarvan ons inziens is te betreuren en er kan niet aan den indruk worden ontkomen dat in deze met overhaasting is te werk gegaan.'

Lovende woorden
Ondanks bovenstaande perikelen krijgt Van Thiel bij zijn afscheid in 1953 tóch een lovende speech. Hij heeft een groot persoonlijk aandeel gehad in de uitgevoerde werken van de afgelopen dertig jaar, zo meent de voorzitter.

Ondanks alles toch grote waardering in 1953!

Naast alle lovende woorden wordt ook de pittige persoonlijkheid van Van Thiel even belicht. Het was de voorzitter namelijk wel opgevallen 'dat de heer Van Thiel lang niet altijd met de vele vogels meezong en maar ja-knikte, doch steeds trachtte zijn eigen visie op het werk te drukken.' Zou dit positief bedoeld zijn of was dit misschien toch een kleine steek onder water?

Lisette Kuijper

Vind je dit interessant? Lees dan ook:
- Niet stemmen? Ben je ziek dan? 
- 2013: nu nóg meer archieven in te zien!