Het leven van Ida en vele andere verhalen

De historische roman ‘Ida’ vertelt het levensverhaal van een joods meisje (geboren in 1917 in Hilvarenbeek). Voordat er onderzoek naar haar werd gedaan, was ze nog een open boek. Naarmate meer bronnen werden geraadpleegd, werd steeds duidelijker hoe haar leven is verlopen en wie ze heeft ontmoet. En dan doemen nieuwe verhalen op.

Het leven van Ida Lion kenmerkte zich door vele tragedies, zoals het faillissement van haar vader, haar plaatsing in een weeshuis, het bombardement op Rotterdam en uiteindelijk haar deportatie naar Auschwitz waar ze op 26-jarige leeftijd werd vermoord. Tijdens haar levenswandel is ze allerlei mensen tegengekomen die in soortgelijke omstandigheden verzeild raakten.

Zo is er een markant dorpsfiguur uit Hilvarenbeek die luisterde naar de naam ‘Rooie Fik’ die net als het gezin van Ida na het faillissement onder armoedige omstandigheden woonde achter Hotel de Valk. De Rooie Fik verkocht aan de deur en trok er bij nacht en ontij op uit. Toevallig raakte hij het leven van ‘Ida’.

...De Rooie Fik op latere leeftijd...

En dan is er de weesvader van het Rotterdamse Israëlitisch Weeshuis, waar Ida ongeveer tien jaar doorbracht. Hij werd veroordeeld en ontslagen voor zijn gewelddadig optreden ten opzichte van de wezen. Toen hij daarna met zijn gezin naar Palestina emigreerde, verdronken ze, doordat het schip waarmee ze vanuit Turkije vetrokken te vol was. Bootvluchtelingen avant la lettre dus. En ook een verhaal.

...Het Israelitisch Weeshuis waar Ida verbleef (1928-1938)...

Relatief weinig joodse mensen hebben de oorlog overleefd. En degenen die het overleefd hebben, waren vaak sterk getraumatiseerd, waardoor ze niet meer wilden praten over deze zwarte bladzijde uit hun leven. Hierdoor blijven veel van hun verhalen verborgen die het waard zijn om te worden verteld.

Het doen van onderzoek roept ook steeds weer nieuwe vragen op die niet allemaal in één boek te vatten zijn. Waren er meer Lion’s in de Brabantse dorpen bij het uitbreken van de oorlog? Joden die geïsoleerd leefden tussen de katholieken? Hoe is het hen vergaan tijdens de Tweede Wereldoorlog?

‘Ida, Hilvarenbeek – Rotterdam – Westerbork – Auschwitz’ is verkrijgbaar bij bol.com: http://www.bol.com/nl/p/ida/9200000051894838/

ISBN 9789045029795

Deze gastblog is van de hand van Frank de Jong. Ben jij ook op een mooi verhaal gestuit tijdens je genealogische of historische onderzoek? En wil je dat verhaal delen? Stuur het in! Niet te lang (rond de 250 à 350woorden), illustratie erbij en we plaatsen het op ons weblog. Wie durft? :-)

Vind je dit leuk? Lees dan ook:
- Hendrik Jut, een beestachtig moordenaar
- De Zwarte Ruiter

De beste verhalen via e-mail ontvangen?

De tijden zijn slecht!

Vrijdag advertentiedag! De tijden zijn slecht en erger nog, dat is zo'n honderd jaar later wéér zo...

...Udensche Courant uit 11 juli 1917...

Vind je dit interessant? Bekijk dan ook:
- Te koop: een schrijfmachine
- Oude reclames in de aanbieding

Niet alle stormen krijgen een naam

...storm tussen Veghel en Sint-Oedenrode in 1917...

Superstorm Sandy houdt de gemoederen in de Verenigde Staten flink bezig en gezien de vergaande gevolgen is dat heel begrijpelijk. Maar niet alle stormen krijgen een naam, zo blijkt uit het speurwerk van Rolf Vonk. Rolf stuurde het volgende verhaal naar het BHIC.

"De Katholieke Illustratie van september 1917 toont een serie foto’s over stormschade tussen Sint-Oedenrode en Veghel. In de Nieuwe Tilburgsche Courant van augustus 1917 vond ik een vermelding over het noodweer. Wat was er aan de hand? Op woensdagmiddag 28 augustus 1917 rond vier uur brak er boven Veghel en Sint-Oedenrode een geweldige wolkbreuk los. Een flinke hagelslag was het gevolg. Berichten uit Veghel vermelden voor 23 augustus een noodweer “zooals ouden van dagen naar hun zeggen nog nooit beleefd hebben”.

Hagelstenen zo groot als eieren, brachten grote schade aan veld- en tuingewassen. Honderden ruiten sneuvelden door het noodweer. Alleen al bij het klooster van de zusters Franciscanessen 150 stuks! Met name tussen Veghel en Sint-Oedenrode in het hart van het populierenland ging het tekeer. Daar werden talrijke zware bomen door de storm uit de grond gerukt “en maakten gaten van 2 meter middellijn in de weg”. Honderden populieren werden geveld en versperden de wegen. Ook de Meierijsche Tram die zojuist onderweg was van Sint-Oedenrode naar Veghel ondervond grote vertraging. Weet iemand meer over deze storm?"

...de ravage die de storm achterliet...

De tijd heelt (bijna?) alle wonden

Met de Regiohistoricus op pad...

 

Schijf van een eik die tot 1994 in Kasteel Elverdinge stond, nabij Ieper

We zien hier een schijf, afkomstig van een eik die tot 1994 in Kasteelpark Elverdinge stond. Dit park ligt nabij de Westvlaamse stad Ieper. Op de schijf zijn de jaarringen zichtbaar en wanneer je ze telt, blijkt dat de eik maar liefst 235 jaar oud is geworden.

Ook de donkere vlekken op het hout springen in het oog. Het zijn de sporen van zware beschietingen en branden in de winter van 1917/1918. Deze boom was dus een stille getuige van een dramatische fase in de Eerste Wereldoorlog en kan nu zijn verhaal aan ons kwijt. Een verhaal van dood en verderf, maar ook van nieuw leven, want de boom heeft zich daarna kunnen herstellen.

De eiken schijf is te zien in het Museum ‘In Flanders Fields’ te Ieper waar geen middel onbeproefd is gelaten om een groot publiek te doordringen van de verschrikkingen en de zinloosheid van de totale oorlog.

In Ieper bleef bijna geen enkele steen op de andere staan, maar wie daar nu rondkijkt, waant zich in een middeleeuwse stad waar alles al honderden jaren hetzelfde is. Grote gebouwen zoals de Lakenhal en de kathedraal zijn na 1919 in hun geheel herbouwd en de huizen in het centrum werden opgetrokken in historiserende trant. Blijkbaar heeft de tijd veel, zo niet alle wonden geheeld.

De kathedraal van Ieper

Ook in het werkgebied van het BHIC zijn er sporen van de oorlog, en dan met name van de bevrijdingsweken in het najaar van 1944. Dorpen zoals Schijndel en Nuland werden zwaar getroffen, maar konden na 1945 weer op dezelfde plaats worden opgebouwd. Empel, Maren en Kessel zijn op een andere plek herbouwd, maar gelukkig zijn Oud-Empel, Oud-Maren en Oud-Kessel niet van de kaart verdwenen. De komende septembermaand zal her en der worden teruggedacht aan het oorlogsgeweld van toen, maar evenals in Ieper heelde ook in Brabant de tijd (bijna?) alle wonden.

Kerkplein in Maren-Kessel

De lente van 1917

Hoera, de lente is begonnen! Niet alleen een heugelijk feit voor iedereen die van nieuw leven en mooier weer houdt; de lente refereert ook menigmaal aan een historisch feit.

De "moeder aller lentes" is vanzelfsprekend de Praagse lente van 1968. Hier verwijst het woord lente volgens Van Dale naar een "periode van ontspanning in politieke verhoudingen of omstandigheden". Ook op dit moment raast er een storm van allerlei ontwikkelingen over de wereld. Hierdoor gaat dit voorjaar mogelijk de boeken in als de Arabische Lente.

Tijd om terug te gaan naar bijna honderd jaar geleden. Naar de lente in Oploo, om precies te zijn. Niets geen opzienbarende politieke ontwikkelingen; op de foto hierboven zien we vrouwen die hebben meegeholpen aan de voorbereidingen van het boterfeest in de lente. Zij hebben hun bijdragen aan etenswaren voor de pastoor afgeleverd en krijgen nu een koffietafel.

Misschien minder spannend maar wel een foto met een mooi verhaal. Op onze site vind je meer beeldmateriaal en informatie hierover.