Niemand de deur uit zonder...

een Brinta-tarwe-ontbijt! Voor wie denkt dat drukdrukdruk iets van onze tijd is, nou kennelijk niet. Volgens de advertentie uit 1966 heeft dan al niemand meer tijd voor een ontbijt. 

Weliswaar gaat het over "moeders ontbijttafel" want klaarblijkelijk gingen alleen de vaders nog naar het werk (en alleen zonen naar school ?!) Dat zal wel de vrijheid van de reclamemaker zijn geweest want die blijkt een rijke fantasie te hebben. Anders bedenk je de term ontbijtnikers niet zo snel. Maar wel prachtige illustraties; oordeel zelf...

...uit De Tijd 27-01-1966...

Vind je dit interessant? Bekijk dan ook:
- Kwartet van Zwanenberg
- Laten we wél die auto kopen

De stem van het water

De haak, die verschrikkelijke haak. En die nare man die aan die haak vastzat. Je begrijpt al; mijn herinneringen aan zwemles zijn niet al te best.

Sterker nog, mijn ouders moesten mij omkopen met autootjes (die ik achteraf kreeg als ik goed mijn best had gedaan, of eigenlijk: als ik überhaupt nog naar zwemles ging zonder een groot drama te maken). Als ik daarvoor was gezwicht en op mijn rug in dat water dreef, klopte er niets van. Mijn beenslag niet, mijn armslag leek al helemaal nergens op en mijn buik kwam niet boven het water (het is me nu nog niet duidelijk waarom dat per se moest). Maar dat móest en als je dat niet deed, dan stond daar die grijze badmeester met zijn strenge bril en zijn grote haak en die prikte dan in je rug.

Is het daarom dat ik nog altijd kippenvel krijg als ik De stem van het water zie van Bert Haanstra? (Het antwoord is overigens nee; het is gewoon een steengoeie documentaire).Voor wie mee wil huiveren... echt tranentrekkend wordt het vanaf 3 minuut 35. En die stem van die badmeester, brrr. Zet je geluid maar lekker open ;-)

Antonius Abt en de Witte Pater

De pater met zijn witte pij, kruis en rozenkrans staat keurig in het midden, maar waar is de abt? Welnu, er is geen abt, maar we zien wel twee leden van het Vorstenbossche Gilde Sint-Antonius Abt, met het gildezilver op hun overgooier gespeld. Tussen hen in poseert een nog jonge Witte Pater, geflankeerd door zijn ouders. Het gezelschap staat op het punt naar de kerk te vertrekken voor de eerste mis van de pasgewijde priester of neomist. Die werd traditioneel opgedragen in de parochiekerk van zijn geboorteplaats. Zo ging het ruim 40 jaar geleden ook in Vorstenbosch nog toe.

Komt deze traditie je nog bekend voor, heb jij dit ook wel eens meegemaakt in je dorp? Kun je ons dan over je ervaringen vertellen? Wij zijn erg benieuwd naar je reactie!

In de digitale geschiedenisboekjes van Nistelrode en Vorstenbosch vind je nog meer mooie foto’s en verhalen.

Zichtbaar trots poseert de familie Zomers voor de camera. Ze zijn op weg naar de kerk in Vorstenbosch (1966).

Op de loopband naar Santiago

Te voet, al biddend en zingend onder de klanken van de dorpsharmonie, trekt hier een groep Udense bedevaartgangers in 1966 Kevelaer binnen, op weg naar de Troosteres der Bedroefden.

In 1643 vond de eerste processie naar dit Duitse stadje plaats. Voor vele Nederlandse katholieken in het protestantse noorden speelde Kevelaer een belangrijke rol, omdat ze er vrijelijk hun geloof konden belijden. Bovendien was het dichtbij. Ook tegenwoordig bezoeken jaarlijks maar liefst 800.000 mensen de bedevaartplaats van Maria te Kevelaer.

De pelgrimage naar Santiago is weer andere koek! ‘Een weg van sterren’ wordt deze immens populaire maar zware pelgrimsroute genoemd, naar het graf van Jacobus in Santiago de Compostela. Of de apostel daadwerkelijk in Santiago ligt begraven is nog maar de vraag. Toch weerhield dat pelgrims in de middeleeuwen er niet van massaal naar Noordwest Spanje af te reizen.

Nog drie nachtjes slapen, dan vindt in het Museum voor Religieuze Kunst ‘Een weg van sterren… Pelgrimage en Santiago’ plaats. Wat is de historische achtergrond van deze lange tocht en wat beweegt de hedendaagse pelgrim? Deze vragen vormen het uitgangspunt voor de tentoonstelling waarin een brug wordt geslagen tussen museumbezoek en de fysieke opgave van een pelgrimage naar Santiago. Naast kunstvoorwerpen, staan vooral ook ervaringen van de pelgrim centraal. Onconventionele middelen als stappentellers en loopbanden worden daarbij niet geschuwd…

Zelf al eens op Maria-bedevaart naar Kevelaer geweest of naar Santiago? Hoe was dat? Heb je daar nog mooie herinneringen aan? Of heb je plannen in die richting? Wij zijn benieuwd naar je reactie!
Als je wilt, kun je op onze site ook nog wat verhalen lezen of foto's bekijken over de bedevaart naar Kevelaer.


Bij Kempen Galgenwonder: Drieluik met een valselijk tot de galg veroordeelde pelgrim die dankzij bemiddeling van de heilige Jacobus wordt gered, Antwerpen ca. 1530, Kempen, Kramer-Museum

 

Daar is Swiebertje!

De Nederlandse Publieke Omroep bestaat zestig jaar. En geen jubileum zonder canon, dus liefhebbers kunnen stemmen op hun favoriete programma. Wedden dat Swiebertje heel wat stemmen gaat trekken?

Swiebertje duikt in ons archief verschillende keren op. In de vorm van Joop Doderer die als zijn bekende tv-personage in Brabant optrad. Bij de opening van de Vliegende Schotel in Geffen bijvoorbeeld (zoals te zien op de foto hierboven). Of tijdens een optreden voor Udense kinderen in de Markthal in 1967.

Maar minstens zo interessant is de foto (hierboven) van de man die bekend stond als de Brabantse Swiebertje. Ber Coolen uit Schijndel zag er in de jaren zeventig uit als Swiebertje en leefde enigszins op dezelfde manier. Dat vond hij zelf kennelijk geen belediging want op een bord van zijn hek schilderde hij zelf: Inrit Vrijlaten. Swiebertje.

Stilte a.u.b.! Cito

Sinds gisteren buigen weer meer dan 170.000 achtste-groepers hun hoofd over de Cito-toets. Gisteren, vandaag en morgen krijgen de kids zo'n 300 vragen voorgeschoteld op het gebied van taal, rekenen/wiskunde, studievaardigheden en wereldoriëntatie. Samen met het advies van de school zou deze objectieve toets een oordeel moeten geven over de toekomst van de leerling.

"Mwah, op tijd naar bed en niet vergeten kauwgom mee te nemen (want da's goed voor de concentratie!)", aldus een Brabantse puber in spe." Oké, het helpt natuurlijk wel als je een beetje vertrouwen hebt in je eigen kracht. Maar gelukkig is na donderdag de stress weer voorbij en kan de achtstegroeper zich richten op het échte werk: het schoolverlaterskamp en de musical. Voor ouders begint dan pas het circus: wachten op de uitslag en maar hopen dat je kind wordt aangenomen op de school van zijn/haar keuze...

De Citotoets bestaat inmiddels alweer 45 jaar. Op vier ochtenden in maart en april 1966 braken zesduizend Amsterdamse zesdeklassers hun brein over de 275 vragen van de 'Amsterdamse Schooltoets', wat later de Citotoets werd. Netjes kleurden ze de bij iedere vraag met een potlood één van de vier vakjes op hun antwoordblad zwart. Een IBM-computer controleerde na afloop de antwoorden. Makkelijk zat!
Eigenlijk was het tot in de jaren zestig heel normaal dat het hoofd van de school je schoolkeuze bepaalde. Of dat advies altijd klopte, blijft natuurlijk de vraag. Ook andere factoren dan het leervermogen werden zwaar meegewogen. In 1965 kwam er dus op aanraden van de toenmalige regering een tweede meetinstrument: een toets. De gemeente Amsterdam klopte hiervoor aan bij psycholoog Adriaan de Groot. Deze had veel (internationale) ervaring met het meten van leerprestaties. Hij introduceerde - de in Nederland nog onbekende - meerkeuzevraag. Deze meerkeuzetoetsen werd voor het eerst in het voorjaar van 1966 afgenomen. In 1968 neemt het Centraal Instituut voor Toetsontwikkeling (Cito) de landelijke basisschooltoetsen over.

Hoe kijk jij terug op jouw Citotoets? Kun je je daar nog veel van herinneren? Weet je misschien nog leuke anekdotes hierover of was het gewoon een nare ervaring? Het BHIC is erg benieuwd naar je verhaal, laat het ons weten!

Foto's: Doorkijkje naar ploeterende kinderen die bezig zijn met hun toets (foto: Reformatorisch Dagblad), Professor Adriaan de Groot, de grondlegger van de Citotoets

Hoe pak ik 'n kabinetsformatie aan? Deel 1

Informateur Uri Rosenthal heeft de situatie waarin Nederland zich op het moment bevindt vergeleken met die van Nederland in 1935. De situatie is volgens Rosenthal ook nu ernstig, financieel-economisch en qua politiek landschap dat volgens sommigen "een verpulverd tafereel" is geworden.

Rosenthal verwees in zijn eerste persconferentie naar de moeilijke toestand waarin koningin Beatrix in haar opdracht aan de informateur heeft gerefereerd. De laatste keer dat dergelijke woorden werden gebruikt, was voorafgaand aan het kabinet-Colijn, in 1935.

Het kan nooit kwaad om proberen lering te trekken uit het verleden. Bij het BHIC vind je aantekeningen terug van Joan Willems over de kabinetscrisis en formatie in 1956. Willems was vooraanstaande Brabantse 'doorbraak'-socialist en voorman van de Katholieke Werkgemeenschap in de PvdA. Wie wil weten wat Jan de Quay schrijft over de kabinetsformatie van 1966 heeft meer geduld nodig; deze stukken worden pas in 2050 openbaar.

Foto: In de zomer van 1997 had Beatrix weer heel andere zorgen aan haar hoofd: de uitbraak van de varkenspest. Op de foto krijgt Beatrix meer informatie tijdens een bezoek aan Boekel.

Komen 200.000 mensen naar een film...

De film "Komt een vrouw bij de dokter" blijkt een kaskraker van jewelste te zijn. Gebaseerd op het boek van Kluun wordt het verhaal verteld van een jonge vrouw die borstkanker krijgt en wiens man veelvuldig overspel pleegt tijdens haar ziekte. Weinig kans dat deze film door de keuring van de Katholieke Film Centrale zou zijn gekomen...

De angst voor zedelijk verval is in 1929 aanleiding voor de oprichting van de Katholieke Film Centrale. Veel zuidelijke gemeenten accepteren deze keuring als vervanging van de rijksfilmkeuring.

In het archief van de gemeente Boxmeer zijn notulen van de ledenvergadering van deze club in 1966 bewaard gebleven. Hieruit blijkt dat burgemeesters van verschillende gemeenten zich druk maken over de Deense film Sytten; een Deense komedie die zich afspeelt in 1913 waarbij een jongeman wordt ingewijd in de liefde.

"Verwerpelijk" en "absoluut ontoelaatbaar" oordelen de burgervaders, zonder toe te lichten waarom deze film niet mag worden vertoond. "De burgemeester van Oirschot begrijpt niet hoe de Rijkskeuring deze film heeft kunnen doorlaten", staat in de notulen. "Ofschoon de Rijkskeurders de laatste tijd ook wel kritischer zijn, is de toelating van deze film een sympthoom van onvolkomenheid, waartegen nog altijd gewaakt dient te worden."

Ondanks deze kritische woorden gaat de Film Centrale in 1968 ter ziele.

Foto: De filmzaal van de schouwburg in Cuijk wordt in 1993 voorzien van nieuwe stoelen