Brabant als vakantiebestemming

...Conny als gids naar Brabant, links naast de jongens met cowboyhoed...

Als elfjarige kwam Conny van Hees-Rietbergen voor het eerst naar Brabant. “Met de gidsen gingen we naar Teteringen en sliepen we in een stal op een boerderij. Voor een meisje uit Den Haag die drie hoog woonde, was dat een enorm feest.”

In een open vrachtwagen met laadklep werden de gidsen en hun spullen

...uit de foto's van de gidsen...

vervoerd van Den Haag naar Brabant. “Dat was al een hele onderneming. Op die manier kinderen vervoeren, is nu natuurlijk ondenkbaar. Maar wij vonden het geweldig.” De ruimte, de droppings, het spelen buiten: voor de meeste stadse kinderen gaf dat een enorm vakantiegevoel. “We hadden wel parken en het strand was dichtbij maar de vrijheid in Brabant leek toch groter.”

Na haar trouwen in 1970 kwam Conny door het werk van haar man Cees (bij de luchtmacht in Volkel) in Uden terecht. “In Den Haag woonden wij het eerste jaar van ons huwelijk bij mensen in; daar huurden wij twee kamers. Nu kregen we een huis met vijf kamers en een zolder en een tuin. Dat was helemaal het einde.” Het betekende ook het begin van een ander leven. “Ik verhuisde van een stad naar dorp.”

Binnen een week kon Conny aan de slag bij Philips. “Via het eerste uitzendbureau in Oss; Van Orsouw. De sfeer bij Philips was heel gemoedelijk met veel jonge vrouwen die net als ik allemaal net getrouwd waren. Aanvankelijk had ik veel moeite om mijn collega’s te verstaan; sommigen praatten alleen stevig dialect. Soms gingen ze voor mij over op Nederlands maar dat hielden ze maar een kwartier vol. En dat wilde ik ook niet; ik kwam hier wonen dus ik moest ook de taal leren.” Het leverde vaak hilarische situaties op. “Toen ik een keer niet direct reageerde, zei iemand: ‘zè verstut oe nie’. Dan zei ik: ‘ik verstut je wel’. Dan lag iedereen onder het bureau van het lachen. We hebben toen echt veel lol gehad.”

Conny ging het eerste jaar met de bus van Uden naar Oss. “Dan rij je eerst een stuk door de bossen en dan zag ik die seizoenen zo mooi veranderen. Het gaf mij het gevoel dat ik dan op vakantie was. Het was voor mij echt een andere wereld.” Maar dan ook letterlijk: als Haagse stapte zij in een andere cultuur. “Met – in mijn oren – niet alleen een andere taal maar ook andere gewoonten. Ik had ook het idee dat ik heel erg bekeken werd, dat iedereen alles van me wist. Bovendien ben ik nogal direct en dat wordt hier niet altijd gewaardeerd. Ik heb al veel afgeleerd. In Brabant wordt vaak om dingen heen gepraat. Dat vind ik nog steeds wel eens lastig.”

...portretfoto gemaakt bij Organon...

Toen het werk bij Philips stopte, kon Conny aan de slag bij Organon; als enige vrouw op de administratie, afdeling verpakking. “Bij Organon was alles veel strakker. Allemaal in witte jassen en chefs die mij – als 22-jarige – aanspraken als “mevrouw Van Hees”. Maar ik vond het werk erg leuk: prikklokken controleren en standaard de radio om 10 uur aanzetten op Arbeidsvitaminen.”

Toen zij in verwachting raakte en stopte met werken was het wel even slikken. “Ik had altijd gewerkt en kende vooral mijn collega’s. Toen dat wegviel en ik in mijn eentje door Uden liep, voelde ik me soms behoorlijk eenzaam. Ik kende niemand, mijn roots lagen niet hier. Toen besefte ik dat ik nog echt moest gaan aarden in Brabant.” Met twee zoontjes ging dat heel gemakkelijk. Toen haar man een half jaar naar het buitenland moest voor zijn werk, zei een buurvrouw dat ze haar wel in de gaten zou houden. “Toen ervoer ik juist dat als mensen veel van je weten dat ook een heel prettige sociale controle kan opleveren.”

...afscheid in Grave...

Zo kwam het toch goed tussen Conny en Brabant. Met één uitzondering: carnaval. “Daaraan kan ik nog steeds niet wennen. En ik heb heus de polonaise gelopen maar op de een of andere manier werd ik altijd uit de rij getrokken en gezoend terwijl ik dat niet wilde. Of het werd hommeles. Nee, carnaval moet echt in je bloed zitten; dat lukt mij niet als Haagse.” Maar ze heeft toch bijna tien jaar veel voor Brabant gedaan als vrijwilligster bij het BHIC. Er zijn heel wat aktes gedigitaliseerd door haar van het oud rechterlijk archief.

Of ze ooit terug zou willen? “Soms zie ik culturele projecten die mensen doen in Den Haag. Dan denk ik wel eens: goh, dat had ik dan ook allemaal gedaan. Maar aan de andere kant: er zijn zoveel straten, zelfs buurten in Den Haag die ik nauwelijks ken en dat heb ik in Uden dan weer niet. En met kinderen en kleinkinderen dicht in de buurt is het fijn wonen en ik vind Brabant nog steeds prachtig! Nee, het is goed zo.”

Marilou Nillesen

Vind je dit interessant? Lees dan ook:
- Gezegende picknick
- Kampvuur

Schuilt in jou een echte boevenvanger?

...welke boef pak jij in z'n kladden?...

Schuilt in jou een echte boevenvanger? Grijp jij dat elfjarige schoffie in de kraag dat appels heeft gejat uit de winkel of ga jij achter die man aan die vrouwen lastigvalt? Voor alle duidelijkheid: de boeven moeten worden “opgepakt” uit de gevangenisregisters van 1821 tot 1940. Hoe? Lees maar verder…

Het is de bedoeling dat met dit speciale project Brabantse gevangenisregisters (1821-1940) worden geïndixeerd. In de inschrijvingsregisters kun je op dit moment alleen op datum zoeken; een naamindex is meestal niet voorhanden. Daar brengt dit project verandering in. Liefhebbers (misschien ben jij dat wel?) lezen scans uit de registers en halen daaruit de naam, leeftijd, geboorteplaats en misdrijf. Daarmee wordt de boef 'vindbaar' voor onderzoekers.

Voor dit project wordt samengewerkt met de website VeleHanden, een online platform waarop archiefdiensten scans kunnen aanbieden zodat het grote publiek, de 'crowd', kan helpen om deze archieven beter toegankelijk te maken. Iedereen kan digitaal (of online) meedoen: het is leuk werk, beslist niet moeilijk en bovendien erg nuttig. 

Wat zijn gevangenisregisters?
Gevangenisregisters vormen de kern van de administratie van het gevangeniswezen uit de 19e en de eerste helft van de 20e eeuw. Ze geven een zakelijke opsomming van gegevens van personen die in de strafinstellingen verbleven. Samen met jou willen wij de inschrijvingsregisters van de Brabantse strafgevangenissen over de periode 1821-1940 op naam toegankelijk maken. Het resultaat wordt een online database waarin iedereen op persoonsnaam de gevangenisregisters kan doorzoeken.

Die registers betreffen vooral de grote strafgevangenissen van 's-Hertogenbosch, Breda en Eindhoven, maar ook van enkele andere Brabantse strafinstellingen.Deze inschrijvingsregisters kunnen niet alleen gebruikt worden voor genealogisch onderzoek, maar bieden ook mogelijkheden voor wetenschappelijk onderzoek van sociologisch/psychologische en criminologische aard. Ze geven persoonsinformatie als de naam, geboortedatum, -plaats en het beroep van de gevangene - mannen en vrouwen - maar bevatten ook informatie over de veroordeling door een rechtbank en het begane misdrijf.

Vaak geven de registers ook een signalement van de gevangene en gegevens over zijn of haar ouders, de burgerlijke staat, het genoten onderwijs en gedrag in de gevangenis.Waarom dit project?Wil je ons helpen met het digitaal toegankelijk maken van de oude Brabantse gevangenisregisters? Meld je dan snel aan via www.bhic.nl/velehanden of ga direct naar:www.velehanden.nl (kies bij de projecten voor ‘Gezocht! Inkloppers van Brabantse gevangenisregisters 1821-1940’).

Vind je dit interessant? Lees dan ook:
- De Zwarte Ruiter
- Veldwachters

Hugo kiest: Moffenspiegel #stukvanhetjaar2014

De moffenspiegel: een boekje vol spotprenten, uitgegeven door de Royal Air Force

Het jaar 2014 staat in het teken van het begin van de Eerste Wereldoorlog 100 jaar geleden. Met name in België, hét grondgebied waar het strijdtoneel zich heeft afgespeeld, wordt op alle mogelijke manieren stil gestaan bij deze oorlog. In Nederland heeft de Eerste Wereldoorlog lang niet zoveel impact gehad. Dit komt vooral door de behouden neutraliteit. De herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog zijn voor ons Nederlanders veel tastbaarder. Voor Brabant is het jaar 2014 in dit geval ook een jaar van herdenken. De bevrijding van de Nazi's zeventig jaar geleden.

Humor als wapen
In de collectie van Louise van Tongerloo (historica) vond ik een Moffenspiegel, gemaakt door de Royal Air Force (RAF). Een klein boekje vol spotprenten over Hitler en consorten. Het is een prachtige historische bron die een vorm van verzet verbeeldt die me aantrekt, satire. Een serieuze boodschap, verpakt in een lach. Want satire gaat voorbij aan spot. Naast een lach opwekken heeft het ook als doel om het publiek aan het denken te zetten. Het wordt gebruikt om een verandering teweeg te brengen. Ik ben benieuwd wat deze Moffenspiegel voor gevoel opwekte bij de lezers indertijd. Hoop? Wraak? Of misschien gewoon een lach na al die jaren van dood en verderf?

Voorbeeld van spotprenten uit de Moffenspiegel

Bronnen zoals spotprenten zijn heel lang niet op waarde geschat. Terwijl het juist prachtig is om deze bronnen te analyseren. Welke frustratie zit er achter de spot? Waarom wordt een persoon op deze wijze afgebeeld? Het is een mooie manier om een tijdsbeeld te schetsen. Wat wordt er benadrukt, wat vindt men belangrijk en wat zie je niet terug en wordt dus als normaal geacht?

Een kritische blik
Deze sportprenten geven de mentaliteit weer van de politieke situatie indertijd, sterker nog, het zegt wat over de vorm van de politieke cultuur van dat moment. Het is een kritische blik op politiek en politiek leiderschap. Het doel van satire is om te ontmaskeren en de ware aard van zaken te laten zien. Tevens laat een sportprent zien in hoeverre er kritiek geleverd mag worden. Deze Moffenspiegel geeft dus niet alleen een beeld weer van de nazi's, maar ook van de makers van de prenten, de geallieerden.

Waarom vind ik dit het Stuk van het Jaar? Deze Moffenspiegel is een voorbeeld van een mooie historische bron, waarin de visuele content centraal staat. De spotprent laat je op fraaie wijze de 'waarheid' van de maker zien. Als bron biedt het je een interessante kijk op een periode. Daarbij vind ik humor het beste wapen om te gebruiken in een oorlog!

Vind je dit interessant? Lees dan ook:
- Wat wordt het Stuk van het Jaar 2014?
- Yvonne kiest: missie van minister Van Son #stukvanhetjaar

Hanneke kiest: Heksenproef #stukvanhetjaar2014

...Een vermeende heks onderworpen aan de waterproef...

In vroeger eeuwen hadden allerlei vormen van bijgeloof vele mensen in hun greep. Zo geloofden mensen in tovenaars, spoken, geesten en heksen. Volgens de kerk was tovenarij een daad van de duivel. Wanneer een oogst mislukte, door ziekte vele dorpelingen stierven of andere tegenslagen plaatsvonden, werd dit gezien als een straf van God. En de mensen zochten dan een zondebok. Dit leidde tot beschuldigingen van hekserij.

Vanaf de 14e eeuw zijn tijdens de heksenvervolgingen in Europa tienduizenden slachtoffers gevallen. De Kerk brandmerkte ieder wier zienswijze niet overeenkwam met die van de Kerk als ketters. Ook hekserij werd als ketterij gezien, want de heksen zouden de duivel aanbidden, in plaats van God. Hekserij was echter geen gewone misdaad, maar werd gezien als de gruwelijkste van allemaal. In de periode van 1580 tot 1650 vonden de meeste heksenjachten plaats, en begonnen de massaprocessen. In West-Europa vonden naar schatting 200.000 mensen, meest vrouwen de dood tijdens deze heksenjachten.

Heksenhamer
Het in 1485 geschreven boek Malleus Maleficarum, 'Heksenhamer', werd het standaardwerk voor de heksenjacht. Niet alleen stond er een overzicht van bestaande literatuur over demonen en hekserij, ook gaf het boek aanwijzingen aan de heksenvervolgers. Zo stond erin beschreven hoe een heks ondervraagd moest worden en wat de meest effectieve manier was om een heks te doden.

Martelingen en heksenproeven
De slachtoffers, meestal arme alleenstaande oudere vrouwen, stonden totaal machteloos. Want met hun magische krachten konden heksen de oogst laten mislukken, zichzelf in een dier veranderen, iemand ziek maken en slecht weer veroorzaken. Om te bewijzen dat iemand een heks was, werd de heks onderworpen aan martelingen en heksenproeven.

Van heksen werd aangenomen dat ze op bezemstelen of op geitenbokken door de lucht vlogen. Om te kunnen vliegen, moesten heksen licht van gewicht zijn en werden verschillende proeven bedacht om te bewijzen dat iemand een heks was.
Bij de vuurproef moest de verdachte met blote voeten over hete kooltjes lopen. Als ze daar brandblaren van kreeg, was ze onschuldig, want een heks zou zich namelijk beschermen tegen het vuur. Daarnaast was er de weegproef, waarbij de verdachte op een weegschaal werd gewogen. Woog ze, gezien haar postuur, te weinig dan was het doodsvonnis getekend en kwam ze op de brandstapel.
Een andere proef was het prikken in het lichaam van de heks, een poging om het duivelsmerkteken te vinden. Op de plaats waar het geen pijn deed, had de duivel zijn pact gesloten. 

'Swimming the witch'
De meest gebruikte proef was de waterproef, 'Swimming the witch', waarbij de verdachte met handen en voeten aan elkaar gebonden in het water werd gegooid. Als ze bleef drijven, was ze te licht en dus een heks en volgde veroordeling. Wanneer ze zonk was ze onschuldig, maar dan was de zogenaamde heks vaak al verdronken.

In de 17e eeuw kreeg de mens een rationelere kijk op het leven. Mensen werden sceptisch en wilden eerst zien alvorens ze geloofden. De vervolging en veroordeling van heksen werden minder en hekserij werd niet langer gezien als misdaad. In Brabant was de waterproef sinds 1595 afgeschaft. Het geloof in magie en hekserij was hiermee niet verdwenen, nog steeds gaven vele mensen de heksen de schuld van tegenslagen en problemen. Maar de mensen die verdacht werden, konden niet meer worden vervolgd of vermoord.

Stuk van het jaar
Voor mij is de afbeelding van de heksenproef het stuk van het jaar. Tegen de achtergrond van een idyllisch landschap ondergaat een jonge aan handen en voeten gebonden vrouw de waterproef in het koude water. Naast haar de nog net boven water zichtbare handen en voeten van een andere van hekserij beschuldigde vrouw. De uitslag staat bij voorbaat vast. 






Vind je dit interessant? Lees dan ook:
- Hugo kiest: Moffenspiegel
- Margot kiest: het gezicht van de oorlog

Duik in de geschiedenis van Brabant

....Helvoirt, 1930...

Altijd al meer willen weten over het verleden van de regio en de regionale volkscultuur? Dan is dit je kans want komend voorjaar wordt de cursus ‘Regionale geschiedenis in Brabant: een verkenning’ van de leerstoel ‘Cultuur in Brabant’ gegeven op de Universiteit van Tilburg. De cursus wordt aangeboden door de Erfgoed Academie Brabant, het educatief netwerkcentrum voor cultureel erfgoed, geschiedenis, identiteit, streektaal en volkscultuur van Erfgoed Brabant.

De reeks van veertien hoorcolleges begint op maandag 20 januari 2014 en eindigt op 19 mei met een excursie. De colleges vinden wekelijks plaats tussen 10.45 en 12.30 uur en worden gegeven door drs. Jan van Oudheusden en prof. dr. Arnoud-Jan Bijsterveld. Prof. dr. Jos Swanenberg verzorgt een gastcollege.
Het hoorcollege behelst een inleiding in de bestudering van het verleden van de regio en de regionale volkscultuur. Centraal staat de wisselwerking tussen de beeldvorming over het Brabantse verleden en de vormgeving van de hedendaagse Brabantse identiteit.


Deze cursus staat open voor studenten van Tilburg University, mensen uit de archief- en museumwereld, studenten van de Open Universiteit en heemkundigen. De deelnamekosten voor niet-UvT-studenten bedragen € 100 exclusief en € 120 inclusief de aanschaf van het boek van Jan van Oudheusden, Verhalen van Brabant Geschiedenis en erfgoed in tien tijdvakken. Ook niet-UvT-studenten zijn dus van harte welkom, mits zij de hele cursus volgen en actief deelnemen in het lezen en bespreken van de literatuur. Er kunnen maximaal dertig mensen deelnemen. De cursus vindt plaats op de campus van de Universiteit van Tilburg, in lokaal PZ10: Prisma Building, begane grond, lokaal 10.

Inschrijven
Inschrijving voor de cursus is vanaf heden tot 15 januari as. mogelijk door het sturen van een e-mail naar info@erfgoedbrabant.nl onder vermelding van: naam, adres, postcode en woonplaats, telefoonnummers (ook mobiel) en e-mailadres (aangeven: met of zonder cursusboek).

Vind je dit interessant? Lees dan ook: 
- Start cursus Familiegeschiedenis
- Boekel breicursus

Brabant zwaait Beatrix uit

...telegram geboorte Beatrix...

Met de opening van het nieuwe Philipsmuseum in Eindhoven – vrijdag 5 april 2013 – sloot koningin Beatrix een lange lijst van bezoeken aan Brabant af. Nu zij morgen het stokje overdraagt aan Willem-Alexander blikken wij terug naar Beatrix in Brabant. Een impressie.

Geen Brabants kwartiertje voor Beatrix (waar haar vader nog wel een handje van had) maar stipt op tijd. Haar lunch haalt ze zelf in de kantine van het Provinciehuis in Den Bosch en als een meisje langs de kant van de weg roept dat ze jarig is, krijgt ze een bloem van haar. Krantenartikelen over de bezoeken van Beatrix uit Brabant roepen het beeld op van een betrokken, inhoudelijke, bij tijd en wijle een spontane maar altijd betrouwbare koningin. Ook als ze ziek is, verschijnt ze zichtbaar ‘bleek na haar griep’ ten tonele.

...Feest in Heesch na de geboorte van Beatrix, 1938...

Brabantse koffietafels, volksdans, bloemen van of aan een honderdjarige. Bij haar bezoeken aan Brabant is een bepaald patroon te herkennen maar op de foto’s reageert Beatrix iedere keer blij verrast. Al als prinses bezoekt ze veelvuldig onze provincie. 

Vlak na haar verloving met Claus komen ze samen naar de Brabantse hoofdstad. “Langs de gehele route stond een haag van mensen waaronder 12.000 met vlaggetjes en ballonnetjes gewapende schoolkinderen”, lezen we in de kranten uit die tijd. “Het paar ontving van de Commissaris van de Koningin een perkamenten boek uit 1754. De ontvangst in de Statenzaal van het Provinciehuis had een ongedwongen karakter.” En opmerkelijk: “In het gebouw heerste een volslagen rust. Het personeel had een half uur voor de komst van het paar vrijaf gekregen. Naar ons werd verteld, om het personeel in de gelegenheid te stellen met hun gezinnen deel te nemen aan een spontane begroeting.”

...op werkbezoek in Overloon, in 1977 (foto Jan Waarma)...

Waar in Brabant ze ook komt, Beatrix komt goed beslagen ten ijs. Voor haar bezoek worden lijsten verstuurd met tien typeringen van de gemeenten die zij bezoekt. In diverse artikelen verbazen mensen zich over de kennis over lokale kwesties die de koningin heeft. Wat verder opvalt, is regelmatig de beschrijving van de kleding en de hoed van Hare Majesteit opduikt: van een fleurige zomerjurk tot ingetogen blauw.

In het archief vinden we dikke draaiboeken die aan de bezoeken ten grondslag liggen. Bijna van minuut tot minuut staat beschreven waar Beatrix aankomt, dan wel arriveert, dan wel een ontmoeting heeft. Soms staat er met de hand een aantekening bijgeschreven zoals deze uit het archief van de gemeente Uden: “Telefonisch aan schoolhoofden gevraagd kinderen te enthousiasmeren.” De gemeente Uden laat in 1972 overigens sowieso weinig aan het toeval over. Bewoners die aan de route wonen waar het prinselijk paar voorbij zal rijden, krijgen een brief van de burgemeester: “Ik zal het bijzonder op prijs stellen als U van Uw belangstelling voor het prinselijk paar zou willen laten blijken door het uitsteken van de vlag op die dag, tenminste van drie tot vijf uur ’s namiddags.”

...uit het archief van Berghem...

Als lezers krijgen we soms opmerkelijke details voorgeschoteld. Zo laat Omroep Brabant in november 2012 weten dat de koningin in Hooge Mierde even van tafel gaat bij een rondetafelgesprek. “Mensen dacht dat ze naar de wc moest maar het bleek te gaan om het feit dat het regeerakkoord wordt opengebroken.”

...het schilderij in Veghel wordt opgehangen, 1980...

Vind je dit interessant? Lees dan ook:
- Beatrix in Overloon
- De Beatrixboom

Och, kiendje toch...

Kerststal in de Lambertuskerk in Haaren (1962)

Vol trots stuurde Elly Schouten ons haar kerstgedicht dat in de prijzen is gevallen. En omdat het Kerstmis is, delen wij dit graag met jullie. Het BHIC feliciteert Elly met haar mooiste dialect kerstgedicht van Brabant. 


Och, kiendje toch…
 
Vur dè ik jouw haj gekust
en vur ut urst in slaop gesust
wár al hèl veul afgespeuld
en ha’n we hèl wà afgezeuld
onderweegs al dagenlang
makte mijn un bietje bang
mar ut waor ons pap, da wette,
die makte korte mette
zonder gezwam, gezwets of kwats,
en gennen enne gekke frats
waar hij stillekus blij’j mè jou
en praote ôns werm in de kou

Menneke, aojumde ie zuutjes
tegen jouw bloot’ vuutjes
geluk, dá meugde noit vergeten,
geluk, da kunde vuule èn eten
ut is ut kleìne woar ut in zit:
un eike in un kiepke
un lichje in un kerske
èn in jôw …kiendje… in di kribke
och, jungske toch...

Door: Elly Schouten - van de Mosselaar

In het vuur van de bevrijding

Bevrijding van Brabant (dvd actie)

Ter herdenking van de bevrijding werd er in de tuin van Hoogstraat 8 in Veghel een receptie georganiseerd. Tijdens de bevrijding was op deze locatie het hoofdkwartier gelegerd van de 101st Airborne Division (foto BHIC, 1964).

Op 17 september is het precies 68 jaar geleden dat de bevrijding van Brabant is begonnen. Het was een roerige periode in de geschiedenis van onze provincie. Aan beide kanten vielen er duizenden doden, waaronder ook veel burgers. Daarnaast waren er nog eens talrijke gewonden en krijgsgevangenen. Deze tijd ging ook gepaard met vele plunderingen en vernielingen, waarvan we nu nog sporen kunnen terugzien in de Brabantse dorpen. 

Het BHIC wil met jullie stilstaan bij allen die de bevrijding niet hebben mogen vieren, maar die hun leven hebben gegeven voor land en streek. Tevens willen wij alle nabestaanden gedenken, omdat deze periode ook bij hen diepe sporen heeft achtergelaten.

Toch vinden wij dat we de bevrijding van Brabant ook wel mogen vieren. Daarom verloten wij op Facebook twee DVD’s van Zuidenwind Filmproducties die in het teken staan van de Tweede Wereldoorlog in Brabant.
De eerste DVD ‘In het Vuur van de Bevrijding’ gaat over de periode september 1944 – mei 1945, die bijzonder is in de geschiedenis van de zuidelijke provincies. Zeven, nu nog levende ooggetuigen vertellen op een bewogen manier over deze zo roerige periode. Hun verhalen worden afgewisseld met uniek archiefmateriaal dat de kijker meesleept in de belevenissen van toen.

In de tweede DVD die verloot wordt, ‘Het kwaad buiten’, zie je hoe de bevolking van het Brabantse Vught tijdens de oorlog tegen wil en dank betrokken geraakt bij het concentratiekamp Vught. Sommigen verdienden op het kamp hun boterham door barakken te bouwen. Anderen maakten in het geheim pakjes met eten voor de gevangenen. Maar iedereen keek machteloos toe toen vanuit Vught de goederentreinen naar de vernietigingskampen vertrokken, zo blijkt uit deze documentaire. Ook dit is een film van Zuidenwind Filmprodukties.

Wat moet je doen? 
Vind onze Facebookpagina leuk en maak kans op één van deze DVD’s. Volg je ons al op Facebook, ook dan kun je uiteraard meedingen naar een van deze DVD’s door deze actie te ‘liken’. Op 17 september vindt de loting plaats en wordt bekendgemaakt wie een DVD krijgen. Ben je niet in de prijzen gevallen, dan kun je ze ook bestellen. Voor meer informatie: Zuidenwind Filmproducties. Je kunt de DVD bestellen voor 17,00 euro (incl. btw en verzendkosten) door een e-mail te sturen naar info@zuidenwind.nl met daarin je naam, adres, postcode en telefoonnummer. De tweede DVD kun je bestellen bij: Nationaal Monument Kamp Vught.

Dagboeknotities
Een gezinslid waarbij deze bevrijding diepe sporen heeft achtergelaten, is Joke Savelle-Boxem. Zij schreef ons over haar vader Joop Boxem. Bij het uitzoeken van familiepapieren kwam zij een schriftje tegen, waarin haar vader zijn herinneringen aan deze bewogen periode had opgeschreven. Wij danken Joke Savelle-Boxem voor haar bereidheid deze herinneringen via de BHIC-site met anderen te delen.

Geschiedenis(s)trip

...Daar brandt nog licht; de omslag van het Brabantse stripboek...

 In 2010 verscheen een stripboek met als onderwerp de geschiedenis van Zeeland. Daarin vertelt een stadsarcheoloog twee kinderen, Kim en Timo, over de Zeeuwse historie. Volledigheid werd niet beoogd –  wel moest alles kloppen. In oktober zal blijken dat ook de Brabantse geschiedenis zich leent voor een strip, maar tevens voor ’n heel eigentijdse trip.

Harrie van de Ven, een bejaarde, maar vitale Bosschenaar, ziet in de krant een advertentie: een reis door de tijd in Brabant met behulp van een app. “Krek iets voor m’n kleinkinderen Maarten en Eefje!” denkt hij, en vanwege hun goede schoolrapport krijgen Maarten en Eefje van hun opa de bewuste app. Spoedig daarna gaat het tweetal op tijdreis door de Brabantse geschiedenis. Die begint in de Romeinse tijd. Spannend is dat zij door de mensen van toen niet kunnen worden gezien, maar wel gehoord, dus zij moeten voorzichtig zijn.

...fragment over de Hunnen...

Maarten en Eefje reizen door 2000 jaar geschiedenis, maar ook kriskras over het grondgebied van de huidige provincie Noord-Brabant. Dat levert uiteraard beperkingen op, want je kunt onmogelijk alle 2000 jaren aandoen, en evenmin overal komen. Maar dat is ook niet nodig om toch een indruk te krijgen van de rijke historie van ons gewest èn van de grote verscheidenheid binnen de huidige provinciegrenzen. Op beide biedt het stripboek een aardige introductie.

...de app uit de strip...

Deze bijzondere publicatie komt vooral tot stand dankzij de inzet van een enthousiast duo: Schijndelaar Henk Wittenberg en de Zeeuw Danker Jan Oreel. Deze laatste tekende ook het Zeeuwse stripboek. Medewerkers van het BHIC en van Stichting Erfgoed Brabant fungeren als klankbord. Samen met Wittenberg en Oreel kijken wij uit naar oktober 2012. Meer weten? Dan gauw kijken op www.brabantstrip.nl. 

Baby's in Brabant

Daar zat je dan, poserend met een mooie kuif die door je moeder met een zachte borstel en haarlotion zorgvuldig in model werd gebracht. Of mollig (én bloot) liggend op een aankleedkussen, terwijl je rook naar heerlijke Zwitsal lotion. Meestal werden fotoshoots geregeld bij PixiFoto, dé specialist van baby-, kinder- en familieportretten. Zo werd het eerste portret van baby’s, kinderen of van het hele gezin voor het leven vastgelegd.
Inmiddels bestaat er zoiets als digitale fotografie en gaan de ontwikkelingen in een razend tempo. Baby’s worden nu nauwelijks nog bloot op de gevoelige plaat vastgelegd. Zijn de opvattingen daarover veranderd, of lijkt dat maar zo?

Over baby’s gesproken, Erfgoed Brabant is op zoek naar Brabanders en hun kraamverhalen. In dit project is er aandacht voor baby’s (en ouders) van nu, en voor de baby’s en ouders van toen (met toen bedoelen ze tussen 1950 en 1980). Deze verhalen kunnen heel breed zijn: Hoe vier jij de geboorte van je baby? Stuur je geboortekaartjes, trakteer je op beschuit met muisjes, of heb je heel eigen rituelen om de geboorte van een baby te vieren? Hou je familietradities in stand, of maak je juist nieuwe tradities?
‘Baby’s in Brabant’ is dus op zoek naar kraamverhalen. Vertel jouw verhaal! Mooie babyfoto’s van toen en nu zijn natuurlijk ook van harte welkom. De mooiste inzendingen maken kans op een professionele fotoshoot voor het hele gezin.

Wil je meer weten over dit project, ga dan naar ‘Baby’s in Brabant’.

Foto's: Deze slideshow van baby's is afkomstig uit onze prachtige fotocollectie van Vught in de jaren '30 - '50. Neem gerust eens een kijkje!